Ο Δανιήλ και οι φίλοι του στα παλάτια της Βαβυλώνας

Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ ήρθε στην Ιερουσαλήμ με τον στρατό του και κατέλαβε την πόλη. Διέταξε να διαλέξουν από τους Ισραηλίτες όσους νέους ήταν από αρχοντικές οικογένειες και διέθεταν γνώση και αντίληψη. Ο σκοπός του ήταν να τους προσλάβει στην υπηρεσία του, αφού τους δίδασκαν να διαβάζουν και να γράφουν στη γλώσσα των Βαβυλωνίων. Για τρία χρόνια δίδαξαν στους νέους όλα όσα έπρεπε να ξέρουν, προκειμένου να υπηρετήσουν τον βασιλιά. Ένας από τους νέους....

ονομαζόταν Δανιήλ. Αυτός και οι τρεις φίλοι του, ο Ανανίας, ο Μισαήλ και ο Αζαρίας, επιλέχτηκαν για την υπηρεσία του Ναβουχοδονόσορα. Ο βασιλιάς γρήγορα κατάλαβε ότι και οι τέσσερις ήταν πιο έξυπνοι από τους άλλους. Στις ερωτήσεις του αυτοί απαντούσαν με σοφία και σύνεση.

Προσευχή στο καμίνι της φωτιάς

Κάποια μέρα ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ κατασκεύασε ένα μεγάλο χρυσό άγαλμα και έδωσε τη διαταγή: «Όλοι οι άνθρωποι του βασιλείου μου θα πρέπει να πέφτουν και να προσκυνούν το χρυσό άγαλμα. Όποιος δεν πέσει να το προσκυνήσει, θα ριχτεί αμέσως σε καμίνι με φωτιά». Όλος ο λαός προσκυνούσε το χρυσό άγαλμα, αλλά ο Ανανίας, ο Μισαήλ και ο Αζαρίας προσκυνούσαν μόνο τον Θεό του Ισραήλ. Όταν το άκουσε αυτό ο βασιλιάς, διέταξε να τους φέρουν μπροστά του, στο παλάτι, και τους είπε: «Πώς τολμάτε να μην υπακούτε στις διαταγές μου; Μήπως νομίζετε πως ο Θεός σας μπορεί να σας γλιτώσει, αν σας ρίξω στο καμίνι;». Οι τρεις νέοι όμως απάντησαν: «Αν ο Θεός θέλει, μπορεί να μας γλιτώσει από σένα και το καμίνι. Αλλά κι αν αυτό δε γίνει, πρέπει να ξέρεις ότι εμείς το χρυσό άγαλμα που έστησες δεν το προσκυνάμε». Τότε ο Ναβουχοδονόσορ θύμωσε πολύ. Διέταξε να ρίξουν τους τρεις νέους μπροστά στα μάτια του στο καμίνι της φωτιάς. Ο Θεός όμως έστειλε έναν άγγελο, ο οποίος προστάτεψε τους τρεις φίλους από τη φωτιά. Η φωτιά ούτε που τους άγγιζε. Τότε οι τρεις νέοι μ’ ένα στόμα άρχισαν να προσεύχονται: «Δοξασμένος είσαι Κύριε, Θεέ των προγόνων μας! Αξίζει να σε υμνούν και να σε δοξολογούν για πάντα… 

Σε υμνούμε και σε δοξάζουμε για πάντα.

 Δοξάστε τον Κύριο, όλα εσείς τα δημιουργήματά του… Δοξάστε τον Κύριο, όλες οι δυνάμεις … 

Δοξάστε τον Κύριο, αστέρια του ουρανού… 

Δοξάστε τον Κύριο όλοι οι άνεμοι…

 Δοξάστε τον Κύριο, εσείς φωτιά και καύσωνας… 

Δοξάστε τον Κύριο, εσείς οι νύχτες και οι μέρες… 

Δοξάστε τον Κύριο, εσείς το φως και το σκοτάδι…

 Δοξάστε τον Κύριο, αστραπές και σύννεφα… 

Δοξάστε τον Κύριο, όρη και βουνά… 

Δοξάστε τον Κύριο, θάλασσες και ποταμοί 

Δοξάστε τον Κύριο, όλα τα πουλιά στον ουρανό 

Δοξάστε τον Κύριο, όλα τα θηρία και τα κτήνη… 

Δοξάστε τον Κύριο, εσείς οι άνθρωποι… 

Δοξάστε τον Κύριο… 

Γιατί αυτός μας έσωσε από τον θάνατο και μας γλίτωσε μέσα από τη λάβα του φλογερού καμινιού… Ευχαριστήστε τον Κύριο, γιατί είναι αγαθός κι αιώνια διαρκεί η αγάπη του…». Τότε ταράχτηκε ο βασιλιάς και φώναξε: «Τρεις δεν ρίξαμε στη φωτιά; Πώς εγώ βλέπω τέσσερις άντρες να περπατούν στο κέντρο του καμινιού χωρίς να καίγονται;». Τότε διέταξε ο βασιλιάς να βγάλουν από το καμίνι τους τρεις νέους που δεν είχαν πάθει τίποτα.

 Δανιήλ 3, 51-90