Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022

΄Ένα παιδί γράφει στο θεό

 Μ’ ένα ξύλινο σπαθάκι και δυο ψεύτικα μουστάκια

παίρνω φόρα και στη μάχη τους στρατιώτες μου οδηγώ.
Τους στρατιώτες... μια ντουζίνα μολυβένια στρατιωτάκια.
Κι έτσι τώρα παριστάνω το μεγάλο στρατηγό!

Άναψε μεγάλη μάχη! Με το ξύλινο σπαθάκι
πάνω κάτω στην αυλή μας. Τι κακό, τι ταραχή!
Όμως, την επίθεσή μου τη διακόπτω για λιγάκι,
γιατί μέσα μου είναι κάτι... κατιτί σαν προσευχή........

Αντώνης Σαμαράκης 

Ο Αντώνης Σαμαράκης έρχεται στη ζωή στις 16 Αυγούστου 1919, στην Αθήνα. Είναι ένα παιδί με ευαίσθητη ψυχή, που μαθαίνει να βρίσκει καταφύγιο στην ποίηση, τις φορές που ο κόσμος τον απογοητεύει. Επιμελής και με αγάπη για τα γράμματα, ολοκληρώνει τις γυμνασιακές σπουδές του και φοιτά στη Νομική Αθηνών.
Κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής, οργανώνεται στην Αντίσταση και σε μια στιγμή ατυχίας συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς. Το 1944 καταδικάζεται σε θάνατο, όμως καταφέρνει να δραπετεύσει.
Επί σειρά ετών εργάζεται στο Υπουργείο Εργασίας, η γραφειοκρατία ωστόσο τον πνίγει και παραιτείται το 1963. Οι ανθρωπιστικές του ανησυχίες βρίσκουν διέξοδο στον Ο.Η.Ε. και στη φιλανθρωπική του δράση. Του ανατίθεται η θέση του εμπειρογνώμονα, χάρη στην οποία ταξιδεύει στην Ευρώπη, στην Αμερική, ακόμη και στην Αφρική, για κοινωνικά ζητήματα.
Παρότι η ποίηση τον έχει κερδίσει από νωρίς, η παρθενική λογοτεχνική του εμφάνιση γίνεται μόλις το 1954, με τη συλλογή διηγημάτων Ζητείται Ελπίς. Στην εργογραφία του ανήκουν επίσης το Σήμα Κινδύνου (1959), Αρνούμαι (1961), Το λάθος (1965), Το διαβατήριο (1973) κ.α.
Ο Αντώνης Σαμαράκης συμπυκνώνει στο έργο του τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του, που αφορούν καθημερινά προβλήματα του απλού κόσμου. Με λιτό τρόπο, τοποθετεί στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, τις αγωνίες και τις ελπίδες του. Χαρακτηριστική είναι η αγάπη του για τη νεολαία, πράγμα που τον ωθεί να αναλάβει την πρωτοβουλία για την ίδρυση της Βουλής των Εφήβων.
Η ελληνική και η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα έχουν υποκλιθεί πολλές φορές στο συγγραφικό ταλέντο του μεγάλου αυτού μεταπολεμικού λογοτέχνη. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες και κυκλοφορούν σε 107 ξένες εκδόσεις. Ο ίδιος έχει τιμηθεί πολλές φορές με βραβεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και έχει αναγορευτεί σε επίτιμο δημότη 37 πόλεων.
Η φιλανθρωπική του δράση αναγνωρίζεται επίσης και το 1989, η UNICEF τον ονομάζει πρώτο Έλληνα πρεσβευτή Καλής Θέλησης για τα παιδιά του κόσμου.
Ο Αντώνης Σαμαράκης αφήνει την τελευταία του πνοή στην Πύλο, στις 8 Αυγούστου 2003. Κατόπιν δικής του επιθυμίας, το σώμα του παραχωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για έρευνες των φοιτητών της Ιατρικής.

ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

Την υπερηφάνεια και την ελπίδα μας, λοιπόν, δεν πρέπει να χάσουμε... Κι εσύ, που διαβάζεις αυτό το κείμενο...

Να θυμάσαι πως ακόμα και...
αν νοιώθεις πως έχεις "πέσει χαμηλά",
αν έχεις "πονέσει βαθιά",
αν όλα "μοιάζουν σκοτεινά",
αν έχεις μείνει "έρημος"...
"Μην πεις ποτέ σου "είναι αργά". Τ` ακούς; Ό,τι κι αν γίνει!"
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ
Μην πεις ποτέ σου «είναι αργά» κι αν χαμηλά έχεις πέσει
κι αν λύπη τώρα σε τρυγά
κι έχεις βαθιά πονέσει.
Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά
κι έρημος έχεις μείνει
μην πεις ποτέ σου «είναι αργά»
-τ` ακούς- ό,τι κι αν γίνει.
Μην πεις ποτέ σου αυτές τις δυο
απελπισμένες λέξεις
και αν έμπλεξες με το κακό
και πάλι θα ξεμπλέξεις.
Ποτέ!... ποτέ δεν είναι αργά
πρέπει να το πιστέψεις
και με την πίστη στην καρδιά
Εκείνον να γυρέψεις.
Εκείνον που και το ληστή
μ’ όλα τα κρίματά του
γιατί είχε μια καρδιά πιστή
τον κάλεσε κοντά Του.
«Είναι αργά» λοιπόν μην πεις ό,τι κι αν σου συμβαίνει
φτάνει να Του προσευχηθείς
κι αμέσως σ’ ανασταίνει.
Αριθμητικά - Ορθογραφία
Αριθμητικά επίθετα - Κατηγορίες

Δεν υπάρχουν σχόλια: