Όλα ξεκίνησαν πριν από δέκα μέρες, όταν ο πατέρας μου είπε ότι θα έφευγα για την Αμερική για να παίξω βιολί σε μια διάσημη ορχήστρα.
Προετοιμαζόμουν εδώ και μέρες γ’ αυτό το ταξίδι. Ήμουν ενθουσιασμένη. Μελετούσα κάθε μέρα για να ξέρω τα κομμάτια τέλια! Ήταν να ταξιδέψω μαζί με την φίλη μου την Αναστασία η οποία θα έπαιζε πιάνο. Κάναμε πολλά όνειρα γι’ αυτές τις συναυλίες!
Η αναχώρηση ήταν πολύ κουραστική! Είχε μία ώρα καθυστέρηση! Τελικά μετά από μία ώρα,επιβιβαστήκαμε στο πλοίο. Όταν ξεκινήσαμε ζαλιζόμουνα λιγάκι αλλά μετά μου πέρασε. Σηκώθηκα και πήγα να χαζέψω με την Αναστασία τη θάλασσα. Ήταν υπέροχη! Τουρκουάζ κρυστάλλινα νερά απλώνονταν απέραντα και ήσυχα. Το μόνο που τάραζε αυτή την ατελείωτη ηρεμία και γαλήνη ήταν ο θόρυβος της μηχανής του πλοίου. Μετά από λίγη ώρα ακούσαμε και κάτι άλλο. Κάτι σαν σφύριγμα. Και τότε μέσα από το νερό πετάχτηκαν δελφίνια! Ήταν απίθανα! Έκαναν τούμπες στον αέρα και διάφορα άλλα κόλπα.
Μετά από λίγο νιώσαμε κάτι σαν ταρακούνημα και το πλοίο άρχιζε να βουλιάζει! Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά βούλιαζε! Εκείνη τη στιγμή κάτι με χτύπησε στο κεφάλι και έπεσα στη θάλασσα! Προσπάθησα να κολυμπήσω αλλά τα ρούχα που φορούσα ήταν ακατάλληλα.
Έτσι βρέθηκα σ’ αυτό το έρημο και εγκαταλειμμένο νησί!
Η εργασία είναι της μαθήτριας της ΣΤ1 τάξης
Τυροβούζη Βασιλικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου