ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 - ΚΑΤΟΧΗ
Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Ο Χίτλερ έχει καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία καθώς και ο Μουσολίνι στην Ιταλία. Και οι δυο τους έχουν επιβάλει στους λαούς τους φασιστικά, δικτατορικά καθεστώτα.
Ο Φασισμός απειλεί την ειρήνη. Τα σύννεφα του πολέμου σκεπάζουν τον ουρανό της Ευρώπης. Ο Χίτλερ εξοπλίζεται πυρετωδώς και δημιουργεί μια φοβερή πολεμική μηχανή και το Σεπτέμβριο του 1939 επιτίθεται.
Αρχίζει ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος. Ο αιματηρότερος πόλεμος που γνώρισε η ανθρωπότητα. Οι λαοί παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα! Ο γερμανικός στρατός προελαύνει. Η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ευρώπης πέφτουν στα χέρια του Χίτλερ.
Ξημερώματα 28 Οκτωβρίου 1940. Οι σειρήνες του πολέμου ουρλιάζουν δαιμονισμένα. Οι καμπάνες ηχούν. Πόλεμος! Η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα. Ένα ρίγος διαπερνά τη ραχοκοκαλιά της Ελλάδας. Ακούστε το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν.
Φαίνεται όμως πως ο Μουσολίνι δεν ξέρει καλή ιστορία. Δεν ξέρει πως τούτος ο λαός – ο μικρός, ο μέγας – γέννησε κι..... ανάθρεψε Μαραθωνομάχους και Σαλαμινομάχους, Κολοκοτρωναίους και Διάκους. Δεν ξέρει πως η ψυχή τούτου του λαού είναι αδούλωτη. Στο ψυχρό τηλεγράφημα του Μουσολίνι ο λαός μας απαντά με μια μυριόστομη, αποφασιστική κραυγή: «ΟΧΙ!». «ΟΧΙ, δε θα παραδοθούμε», «ΟΧΙ, θα πολεμήσουμε και θα νικήσουμε!».
Οι Έλληνες φαντάροι – ατρόμητοι, γενναίοι – μάχονται αψηφώντας την αριθμητική υπεροχή του εχθρού, αψηφώντας τα χιόνια και τη φοβερή παγωνιά. Το χέρι τους κολλημένο στο ντουφέκι, το ντουφέκι συνέχεια του χεριού τους. Ντουφέκι και κανόνι πάνω στα βουνά. Φροντίδα και αγάπη στις πολιτείες και στα χωριά. Τίποτα δεν έμεινε στάσιμο και αμέτοχο. Παντού γοργότρεχε σ’ όλων τα κορμιά καυτό το αίμα. Η χαρά έσμιγε με τον πόνο και γίνονταν αδέρφια.
ΕΚΑΝΑΝ ΛΑΘΟΣ
-Οι ιταλοί δεν περίμεναν αντίσταση .
Μόλις αντίκρυ τους έσκασαν οι πρώτοι πυροβολισμοί από τις ραχούλες, στάθηκαν ξαφνιασμένοι.
Ταμπουρωνένοι οι λιγοστοί Έλληνες, άντρες των ελληνικών φυλακίων στα υψώματα έριχναν στον εχθρό συνέχεια και με πείσμα.
Η αριθμητική και υλική υπεροχή του εχθρού, μπορούσε άνετα να εντυπωσιάζει. Πίστευαν πως αυτή τους η δύναμη, θα σκόρπιζε σαν τα φύλλα του φθινοπώρου τους Έλληνες φαντάρους.
ΕΔΩ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ...
Σύσσωμη η ελληνική φυλή έδινε το παρόν στην ιστορία.
Άντρες, γυναίκες και παιδιά αμύνονταν με το δικό τους τρόπο.
Η ηπειρώτισσα φοράει μαύρο μαντίλη χωρίς να κλαίει κάποιον ...... Στα κορφοβούνια ανηφορίζει κουβαλώντας εκτός από πολεμοφόδια το χρέος της τιμής.
Μάννα ,γυναίκα, αδερφή, θυγατέρα, παραστάθηκε σ΄όλο τον αγώνα τον άνδρα, τον πολεμιστή, αφοσιωμένη, αλύγιστη,αποφασισμένη, ολόρθη.
ΝΙΚΕΣ
Βήμα το βήμα, με αίμα, τα ελληνικά τμήματα είχαν αρχίσει να απωθούν τον εχθρό, να ξαναπαίρνουν τα χώματα που είχε πατήσει εκείνος, τις πρώτες μέρες του αιφνιδιασμού, τις ώρες της παραζάλης.
Κορυτσά, κλεισούρα, Πρεμετή, Κακαβιά, Αργυρόκαστρο, Τεπελένη, Πόγραντες, Άγιοι Σαράντα....
Ο Έλληνας φαντάρος σηκώνει την Ελληνική Σημαία απωθώντας τον εχθρό.
ΘΕΑΤΡΙΚΟ - ΣΚΕΤΣ : Στην πρώτη γραμμή του πολέμου - Η σύλληψη του Ιταλού
Οι Έλληνες πολέμησαν και νίκησαν!
Στα αλβανικά βουνά γράφτηκε με ανεξίτηλα γράμματα το έπος του ‘’40!
Ο φασισμός του Μουσολίνι τσακίστηκε και κουρελιάστηκε στις κορφές και τα φαράγγια της Πίνδου. Τώρα το ξέρουμε πως τη νίκη την κέρδισαν απλοί χωριάτες και ξωμάχοι, χτίστες και σιδεράδες.
Τα γελαστά και χαρούμενα παιδιά, φοιτητές, στρατιώτες και ανθυπολοχαγοί που όλοι τους ξέρανε καλά την ιστορία της πατρίδας μας.
Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Παρών στο δίκαιο αγώνα και τα αδέρφια μας οι Ελληνοκύπριοι.
Μάχονται με απαράμιλλο θάρρος για τη σωτηρία της Ελλάδας.
“3.000 άντρες......”
Άλλοι έπεσαν ηρωικά στα βουνά της Αλβανίας και άλλοι αγωνίζονται στη μάχη της Κρήτης, προσφέροντας όλες τους τις δυνάμεις για να νικήσει η μάνα Ελλάδα.......
Όμως της Ελλάδας τα βάσανα και οι καημοί δεν έχουν τελειωμό. Νικημένος και ντροπιασμένος ο Μουσολίνι ζητάει τη βοήθεια του συμμάχου του, Χίτλερ. Ο φοβερός γερμανικός στρατός επιτίθεται από τα βόρεια σύνορα της πατρίδας μας. Ο Ελληνικός στρατός αντιστέκεται και πάλι γενναία, αλλά αποκαμωμένος και αποδυναμωμένος από τον πόλεμο κατά των Ιταλών αναγκάζεται να υποχωρήσει.
Το μέτωπο καταρρέει..... Η Ελλάδα στη σκλαβιά...... Αρχίζει η μαύρη περίοδος της Κατοχής.
Τέσσερα μαύρα χρόνια σκλαβιάς και μαρτυρίου για το λαό μας.
Χιλιάδες πεθαίνουν από την πείνα και τη δυστυχία. Χιλιάδες νεκροί από τα εκτελεστικά αποσπάσματα των Γερμανών και των Ιταλών.
Όλοι θυσία στο βωμό της λευτεριάς!
Καταχνιά (από το δίσκο του Χ. Λεοντή «Καταχνιά -Στέλιος Καζαντζίδης)
Η ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Πείνα και εξαθλίωση μάστιζε το λαό .
Τα τρόφιμα ήταν ελάχιστα, αφού τα περισσότερα τα έπαιρναν οι κατακτητές .
Η κατάσταση στις πόλεις και κυρίως στην Αθήνα ήταν απελπιστική !
Ο λαός όμως δε σκύβει το κεφάλι . Άντρες και γυναίκες και παιδιά αντιστέκονται .
Αντίσταση κάνανε και τα μικρά παιδιά!
Τα παιδιά έμειναν ολόκληρους μήνες νηστικά, γύριζαν στους δρόμους , ανακάτευαν τα σκουπίδια για λίγη τροφή και πέθαιναν εκεί χάμω με μια σάπια φλούδα ανθισμένη στο στόμα τους ………
Μερικά παιδιά ήθελαν να ζήσουν .Σκαρφάλωναν πίσω στα Γερμανικά καμιόνια που περνούσαν με τρόφιμα , άρπαζαν δυο ,τρεις κονσέρβες και χάνονταν στους ίσκιους του δειλινού ..
Οι μανάδες με πρησμένα πόδια από την πείνα. ξενοδούλευαν για πενταροδεκάρες....
Ο πατέρας σκυθρωπός πουλούσε ότι είχε και δεν είχε για ένα κομμάτι ψωμί….
ΠΕΙΝΑ (από το δίσκο του Χ. Λεοντή «Καταχνιά -Στέλιος Καζαντζίδης)
Οι Έλληνες αντιστέκονταν κι ας έσβηναν νωρίς τα φώτα όπως νωρίς έκλειναν και οι πόρτες . Πανταχού παρών ο θάνατος !
Θερίζεται η φυλή μας.
Η Ελλάδα θερίζεται ……………
Εμείς βλέπαμε το δρόμο. Το σπίτι μας είχε χαμηλώσει μες στη σκλαβιά και τα βράδια δεν έμενε παρά μόνο το υπόγειο.
Εκεί κάτω μαζευόμαστε.
Ανοίγαμε το φεγγίτη και κοιτάζαμε έξω τη ζωή, πόσο πικραμένα περπατούσε .
-Το Γερμανικό καμιόνι περνούσε αργότερα. Λέγανε πως πήγαινε κάθε-τέτοια ώρα στο στρατόπεδο, διάλεγε μια ομάδα κρατουμένους και τα χαράματα τους έπαιρνε και τους άδειαζε στο Πλατανόδασος.
Εκεί τους περίμενε ένα μόνιμο απόσπασμα........
Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια – ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΙΔΗΣ
ΚΑΤΟΧΗ
Κοχλάζει η πολιτεία … καίγονται τα βουνά !
Αδειάζουν...... γεμίζουν δε χωράνε οι φυλακές .
Περισσεύουν οι πατριώτες !!!
Απ’ όλους τους δρόμους κατεβάζουνε φάλαγγες. Γιομίζουν τα τρένα...... σφυρίζουν!
Ένα – ένα χάνονται μέσα στην καταχνιά!!!
Και τραβάνε τα τρένα για εκεί που σκοτεινιάζει ο ουρανός ….
Και φορτώνουν τα τρένα τις λυγερές και τα παλικάρια μας .
Άραγε θα σας ξαναδούμε ;
Άραγε θα μας ξαναδείτε ;
Και φεύγουν τα τρένα............
ΕΝΑΣ ΞΥΛΙΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ)
Και ξημέρωσε η μέρα της λευτεριάς!
Ένα παράθυρο ανοίγει ξαφνικά, δυο κορίτσια σκαρφαλώνουν πάνω στο περβάζι, βαστούν μια σημαία, θέλουν να την κρεμάσου, χαρούμενα την κυματίζουν και φωνάζουν:
«Ελευθερία! Ελευθερία!»
Τα ραδιόφωνα παίζουν τα εμβατήρια της νίκης.
Ο έρημος δρόμος γιομίζει φωνές και σημαίες.
«Είμαστε λεύτεροι, είμαστε λεύτεροι!», φωνάζει ένα ψηλόλιγνο κορίτσι με τα ξανθά μαλλιά και πορεύονται και αγκαλιάζονται και χορεύουνε.
Όμορφος που ’ναι ο κόσμος!!!!!!!
Δοξαστικό (από το ομώνυμο ορχηστρικό κομμάτι του δίσκου «Άξιον εστί» του Μ. Θεοδωράκη) –
(Τα παιδιά που πήραν μέρος στη γιορτή βγήκαν στην σκηνή κρατώντας σημαιούλες )
(χαμηλώνει η μουσική)
Ανδρείοι σεις που πολεμήσατε και πέσατε ευκλεώς, όταν θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούνε:
Τέτοιους βγάζει το έθνος μας θα λένε και έτσι θαυμάσιος θα είναι ο έπαινός σας.
Τιμή και δόξα στους νεκρούς μας.
Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της λευτεριάς.
ΣΗΜΑΙΑ
-ΟΡΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΩΝ
-ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ
-ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου