Το σχολείο, από μόνο του, δεν αρκεί για να αλλάξει ένα βίαιο επιθετικό άτομο ούτε για να αλλάξει μια βίαιη κοινωνία.
Χρειάζεται να καλλιεργηθεί η συνεργασία μεταξύ γονέων, εκπαιδευτικών αλλά και ειδικών επιστημόνων, από τις αρμόδιες υπηρεσίες, στην αναγνώριση, πρόληψη και καταπολέμηση τέτοιων φαινομένων αλλά και στη διαχείριση περιστατικών βίας.
Οι
κύριες μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται
είναι: η λεκτική (π.χ. κοροϊδία), η κοινωνική
(π.χ. αποκλεισμός από τις παρέες), η
σωματική (π.χ. χτυπήματα), η ηλεκτρονική
(π.χ. απειλές μέσω του διαδικτύου) και η
σεξουαλική (π.χ. σεξουαλική παρενόχληση).
Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο
που δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζει
και εκείνον που...
εκφοβίζεται, αλλά και
όσους είναι παρόντες λαμβάνοντας το
ρόλο του παρατηρητή ή γνωρίζουν την
ύπαρξη του φαινομένου.
Η
ημέρα αυτή έχει στόχο να αποστείλει το
μήνυμα της μη χρήσης βίας σε όλες τις
ανθρώπινες εκδηλώσεις και ειδικότερα
στο πλαίσιο της σχολικής κοινότητας.
Η σχολική βία και ο εκφοβισμός συνιστά
παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων
και αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο με
πολλαπλές διαστάσεις.
Είναι
δικαίωμα του κάθε παιδιού να πηγαίνει
σχολείο χωρίς να φοβάται… Είναι
υποχρέωση όλων μας να το προστατέψουμε…
ΜΙΛΑ! ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ!...
Κάνε τη διαφορά....Μίλα τώρα!
Δύο ιστορίες για τη βία στα σχολεία από τα παιδιά για παιδιά
κλικ ΕΔΩ "Τα μπαλόνια της φιλίας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου