Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

ΤΑ ΖΩΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΚΤΗΜΑΤΟΣ


Το περασμένο Σαββατοκύριακο επισκεφτήκαμε το αγρόκτημα του κυρ- Νικόλα.
Μόλις μπήκαμε μας υποδέχτηκε ο Όντι ο σκύλος και ο φύλακας του αγροκτήματος. Χοροπηδούσε γύρω μας και κουνούσε παιχνιδιάρικα την ουρά του.
Περπατώντας στο αγρόκτημα συναντήσαμε μια λιμνούλα και γύρω γύρω είδαμε τους φτερωτούς μας  φίλους  τις πάπιες και τις χήνες να πλατσουρίζουν στα νερά .
Δίπλα ήταν το μικρό κοτέτσι με το Μιμίκο , τη γυναίκα του την Κοκό και τα κοτοπουλάκια τους που χοροπηδούσαν γύρω από το αυγό που μόλις είχε κάνει η Κοκό.
Ξαφνικά είδαμε εκεί γύρω τρεις παχουλές γαλοπούλες να τρέχουν στο χορτάρι. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η λαχταριστή γαλοπούλα που τρώμε τα Χριστούγεννα.
Πιο κάτω ήταν τα τρία γουρουνάκια ο Ροζούλης και η Ροζούλα με το παιδάκι τους τον Μπέικον και έκαναν λασπόλουτρο.
Κοντά στο φράχτη του αγροκτήματος έτρωγε χορταράκι η οικογένεια Γαλατάκη. Ήταν ο κυρ- Γαύρος ο ταύρος με την στρουμπουλή  αγελαδίτσα του την κυρία Σουμάδα και το μικρό το μοσχαράκι τους το Σάκη τον Γαλατάκη. Τους χαιρέτησα και τους ευχαρίστησα για το υπέροχο γάλα που μας προσφέρουν.
Το ίδιο είπα και στις κατσικούλες που έβοσκαν ξένοιαστα στην άλλη άκρη για να μας δώσουν γάλα γιαούρτι και νόστιμο τυράκι.
Ξαφνικά έτρεξε δίπλα μας ένα υπέροχο άλογο η Αστραπή με το μικρό πουλάρι της τον Μπακ. Ένιωσα την επιθυμία να τρέξω μαζί τους.
Πίσω από το σπίτι γνωρίσαμε και τον γαϊδαράκο τον Ντορί που μασούσε το σανό.
Τριγύρω έτρεχαν τα μικρά κουνελάκια ο Λίνος ο Αυτουλίνος ο Τάκης Ρουκετάκης και ο Ρούλης Γοργοποδαρούλης.
Ανεβαίνοντας στη βεράντα τους σπιτιού είδαμε τη γάτα τη Ριρή να χουζουρεύει  κουλουριασμένη πάνω στο χαλί.
Στη μεγάλη τραπεζαρία μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Ο κυρ- Νικόλας και η γυναίκα του είχαν ετοιμάσει υπέροχες λιχουδιές από αγνά υλικά του αγροκτήματος.
Φεύγοντας χαιρέτησα όλους τους νέους φίλους μου και υποσχέθηκα ότι σύντομα θα τους ξαναεπισκεφτώ.
 Εργασία μαθητή Ε΄1 τάξης

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ 4 - 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόμων του 2ου Δημοτικού Σχολείου και η Βιβλιοθήκη ΕΠΑ.Λ. Πολυγύρου, σας προσκαλούν στα εγκαίνεια της Έκθεσης Βιβλίου,που θα πραγματοποιηθούν την  Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου και ώρα 19.00 στο ισόγειο του Δημαρχείου Πολυγύρου.
Διάρκεια Έκθεσης: 4 έως 11 Δεκεμβρίου 2009
Ώρες λειτουργίας: 9.30 - 14.00 & 18.00 - 21.30


Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΟ ΗΡΩΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του 2ου Δημ. Σχολείου συνοδεία των δασκάλων τους, μετά τη γιορτή του Σχολείου, πήγαν στο Ηρώον της πόλης μας και εκεί τίμησαν τους νεκρούς του "Πολυτεχνείου"  αφήνοντας λίγα λουλούδια.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ "ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ" ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

Τη γιορτή του "Πολυτεχνείου" 
την παρουσίασαν  οι μαθητές και οι μαθήτριες της ΣΤ΄τάξης.
Μέσα από  κείμενα και  τραγούδια, τα παιδιά ξετύλιξαν τα γεγονότα της 17 Νοέμβρη του 1973.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ)


17η ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 (ΑΦΙΕΡΩΜΑ)

17η ΝΟΕΜΒΡΗ 1973

Και θα ’χω χάσει για πάντα τους δρόμους,
τους δρόμους μου
σαν θα μ’ ανοίξουνε να βγω από δω.
Θα γυρίζω γυρεύοντάς σε παντού
μες στην καρδιά της πόλης,
που ήταν κάποτε δική μας
και τώρα την εξουσιάζουνε τα τανκς.
Μαρίνα Ζωγράφου, ετών 19
(Φυλακές Αβέρωφ 1971)






Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας, το Νοέμβριο του 1973. Το Πολυτεχνείο ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας.
Το χρονικό των τριών ημερών της εξέγερσης:
Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 1973, ώρα 9 π.μ.
Εκατοντάδες φοιτητές του Πολυτεχνείου συγκεντρώνονται στο προαύλιο του Ιδρύματος. Αρχίζουν συνελεύσεις για να αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν το νέο σχέδιο της χούντας για την υποταγή του κινήματος. Συγκέντρωση γίνεται και στη Νομική που αποφασίζει να κατευθυνθεί στο Πολυτεχνείο. Στις 2.00 μ.μ., 5.000 περίπου φοιτητές έχουν συγκεντρωθεί στο Πολυτεχνείο, ενώ αρχίζει να συγκεντρώνεται και άλλος κόσμος. Η Πατησίων δονείται από τα συνθήματα κατά της χούντας. Η Ασφάλεια κινητοποιείται και καλεί τους συγκεντρωμένους να αποχωρήσουν.
Οι συγκεντρωμένοι φοιτητές στο Πολυτεχνείο συγκροτούν μια επιτροπή κατάληψης. Κλείνουν οι πόρτες και στις 8.30 το βράδυ γίνεται η πρώτη συνεδρίαση της συντονιστικής επιτροπής. Αμέσως οι πρώτες προκηρύξεις σκορπίζονται στην Πατησίων που είχε κλείσει από τον συγκεντρωμένο κόσμο.
Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 1973
Η κατάληψη αποτελεί πόλο έλξης του λαού της Αθήνας που αρχίζει να συρρέει στο Πολυτεχνείο. Ως τις 9.30 το βράδυ η κατάληψη έχει πυκνώσει ενώ ο λαός στους γύρω από το Πολυτεχνείο δρόμους, φωνάζει αντιαμερικανικά και αντιχουντικά συνθήματα. Οι συγκεντρωμένοι παραμένουν όλη τη νύχτα για συμπαράσταση στους φοιτητές της κατάληψης του Πολυτεχνείου.
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1973
Μπαίνουν σε λειτουργία οι πομποί του ραδιοφωνικού σταθμού, οι οποίοι μεταφέρουν το μήνυμα του αγώνα σε όλη την Αθήνα που παρακολουθεί τα γεγονότα.
Στις 9 το πρωί στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα και σχηματίζονται δύο μεγάλες διαδηλώσεις στην Πανεπιστημίου και στη Σταδίου.

Το μεσημέρι επιτροπή των αγροτών από τα Μέγαρα, που είχαν ξεσηκωθεί ενάντια στις απαλλοτριώσεις της γης τους, επισκέπτονται τη Συντονιστική Επιτροπή και ο σταθμός μεταδίδει: «Ο λαός των Μεγάρων στέκεται και υπόσχεται να αγωνιστεί στο πλευρό του φοιτητικού και εργαζόμενου λαού... Ο αγώνας είναι κοινός... Δεν είναι μόνο για την πόλη των Μεγάρων ή το Πολυτεχνείο... Είναι για την Ελλάδα. Για το λαό της που θέλει να καθορίσει τη ζωή του. Να πορευτεί στο δρόμο της προκοπής. Βασική προϋπόθεση, η ανατροπή της δικτατορίας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας».
Οι συγκεντρωμένοι έξω από το Πολυτεχνείο τραγουδάνε το «πότε θα κάνει ξαστεριά».
Το απόγευμα οι διαδηλωτές στο χώρο γίνονται χιλιάδες με συμμετοχή και εργαζομένων. Στις 6 το απόγευμα αρχίζουν οι συγκρούσεις διαδηλωτών και Αστυνομίας με πολλούς τραυματίες.
Στις 7 το απόγευμα μεγάλη διαδήλωση κατευθύνεται στο Πολυτεχνείο και η Αστυνομία χτυπάει. Εμφανίζονται τεθωρακισμένα της Αστυνομίας και πέφτουν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Στη Σόλωνος, στην Κάνιγγος, στη Βάθη, στην Αριστοτέλους, στην Αλεξάνδρας, στην πλατεία Αμερικής γίνονται μάχες σώμα με σώμα.
Στις 9.30 η Αστυνομία απαγορεύει την κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας μέχρι νεοτέρας διαταγής. Στις 11 το βράδυ ο ραδιοσταθμός και τα μεγάφωνα καλούν τον κόσμο να μη φύγει. Οι αύρες έχουν κυκλώσει το χώρο του Πολυτεχνείου και τα δακρυγόνα έχουν πνίξει την περιοχή.

Σάββατο 17 Νοεμβρίου
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, τα πρώτα τανκς εμφανίζονται, ενώ στο νοσοκομείο που οργανώθηκε στο Πολυτεχνείο, μεταφέρονται όλο και περισσότεροι νεκροί και τραυματίες.
Στη 1 μετά τα μεσάνυχτα τα τανκς έχουν ζώσει το Πολυτεχνείο. Τα μεγάφωνα και ο ραδιοσταθμός μεταδίδουν: «Μην φοβάστε τα τανκς», «Κάτω ο φασισμός», «Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μη γίνετε δολοφόνοι».

Στις 1.30 τα τανκς ξεκινούν με αναμμένους τους προβολείς. Οι φοιτητές τοποθετούν μια «Μερσεντές» πίσω από την κεντρική πύλη για να εμποδίσει την είσοδο των τανκς. Οι φοιτητές είναι ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: «Είμαστε αδέρφια».
Δίνεται διορία 20 λεπτών για να βγουν οι έγκλειστοι, ενώ ένα τανκ παίρνει θέση απέναντι στην είσοδο. Η Συντονιστική Επιτροπή προσπαθεί να διαπραγματευτεί την ασφαλή έξοδο του κόσμου.
Ωρα 2.50, ξημερώματα του Σαββάτου 17 Νοεμβρίου. Ο επικεφαλής αξιωματικός με μια κίνηση του χεριού του, δίνει την εντολή να ξεκινήσει το τανκ. Η πόρτα πέφτει και το τανκ συνεχίζει την πορεία του φτάνοντας μέχρι τις σκάλες του κτιρίου «Αβέρωφ». Μαζί του μπαίνουν άνδρες της Ασφάλειας και άντρες των ΛΟΚ. Πέφτουν πυροβολισμοί. Υπάρχουν στρατιώτες που βοηθούν τους φοιτητές να φύγουν, αλλά στις εξόδους τούς περιμένουν αστυνομικοί με πολιτικά.
Στις 3.20 δεν υπάρχει πλέον κανένας στο Πολυτεχνείο...

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ!!!!!



ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΡΗΓΟΡΗ  ΑΝΑΡΡΩΣΗ!
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ Ε1 ΤΑΞΗΣ

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

ΑΦΙΣΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΖΩΑ.....

















ΤΙΣ  ΑΦΙΣΕΣ  ΤΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ Ε΄ ΤΑΞΗΣ

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΟ 2ο ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ Ε΄2 ΤΑΞΗΣ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ  ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ


ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1940



Αφηγητής : Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1930 . Ο Χίτλερ έχει
καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία καθώς και ο Μουσολίνι
στην Ιταλία. Και οι δυο τους έχουν επιβάλει στους λαούς τους
φασιστικά, δικτατορικά καθεστώτα.
Ο φασισμός απειλεί την ειρήνη. Τα σύννεφα του πολέμου
σκεπάζουν τον ουρανό της Ευρώπης. Ο Χίτλερ εξοπλίζεται πυρε-
τωδώς και δημιουργεί μια φοβερή πολεμική μηχανή και το
Σεπτέμβριο του 1939 επιτίθεται.
Αρχίζει ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος . Ο αιματηρότερος πόλεμος
που γνώρισε η ανθρωπότητα. Οι λαοί παρακολουθούν με κομμέ-
νη την ανάσα‼ Ο γερμανικός στρατός προελαύνει .
Η μια μετά μετά την άλλη χώρες της Ευρώπης πέφτουν στα χέ-
ρια του Χίτλερ.
Ξημερώματα 28 Οκτωβρίου 1940 .Οι σειρήνες του πολέμου
ουρλιάζουν δαιμονισμένα . Οι καμπάνες ηχούν . Πόλεμος !
Η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα . Ένα ρίγος διαπερνά
τη ραχοκοκαλιά της Ελλάδας. Ακούστε το πρώτο πολεμικό
ανακοινωθέν .


( πολεμικό ανακοινωθέν )




ΠΟΙΗΜΑ : ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
Ξυπνάν , σηκώνονται στο πόδι αλαφιασμένοι
Και τα όπλα αδράχνουν ένας – ένας οι λαοί.
Στη βία ενάντια πολεμάν και ματωμένοι
Κρατάν τη γη τους ως την ύστατη πνοή .
Κάποια στιγμή κάποια λυγίσαν , γιατί έχασαν
Την ένθεη πίστη στα μεγάλα ιδανικά,
Κάποιοι τους νόμους της τιμής τους εξεχάσαν
Κι άλλοι δεν πράξανε πολύ πατριωτικά .


Τότες υψώθηκε το δόρυ της Παλλάδας
το δρόμο δείχνοντας της τίμιας λεβεντιάς
κι η πανοπλία της πάντα αθάνατης Ελλάδα
εβροντοχτύπησε παιάνα λευτεριάς .


Στα όπλα οι Έλληνες !Ορθοί , μες στον αγώνα
οπτασιαστές νικών κι ωδών Πινδαρικών,
τρόπαια στον ίσκιο στήνουνε του Παρθενώνα
κι αναθαρρεύουνε τα στήθια των λαών .



Αφηγητής : Φαίνεται όμως πως ο Μουσολίνι δεν ξέρει καλή ιστορία . Δεν ξέρει
πως τούτος ο λαός- ο μικρός ,ο μέγας – γέννησε κι ανέθρεψε
Μαραθωνομάχους και Σαλαμινομάχους , Κολοκοτρωναίους και
Διάκους . Δεν ξέρει πως η ψυχή τούτου του λαού είναι αδούλωτη .
Στο ψυχρό τηλεγράφημα του Μουσολίνι ο λαός απαντά με μια
κραυγή < ΟΧΙ , > . <ΟΧΙ, δε θα παραδωθούμε > , < ΟΧΙ, θα πολεμήσουμε και θα νικήσουμε !>


ΠΟΙΗΜΑ : ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΄40
Στην ιστορία των λαών
σύμβολο θα ‘ναι πάντα
οι Έλληνες , το ΟΧΙ τους
κι ο Οκτώβρης του ’40 .


Τ’ αηδόνι απ’ την Ανατολή
και τα πουλιά απ’ τη Δύση,
σ ‘ όλο τον κόσμο τραγουδούν
κι οι ουρανοί αντιλαλούν.


Πως πάλι η Ελλάδα μια φορά
το δρόμο για τη λευτεριά,
το δρόμο για τη λευτεριά
στον άνθρωπο θα δείξει !


( ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠ ‘ΤΟ ΒΡΑΧΩΡΙ )




Αφηγητής : Οι Έλληνες φαντάροι- ατρόμητοι , γενναίοι-μάχονται
αψηφώντας την αριθμητική υπεροχή του εχθρού , αψηφώντας
τα χιόνια και τη φοβερή παγωνιά. Το χέρι τους κολλημένο στο
ντουφέκι , το ντουφέκι συνέχεια του χεριού τους . Ντουφέκι και
κανόνι πάνω στα βουνά .Φροντίδα και αγάπη στις πολιτείες και
στα χωριά. Τίποτε δεν έμεινε στάσιμο και αμέτοχο . Παντού
γοργότρεχε καυτό το αίμα . Η χαρά έσμιγε με τον πόνο και
γίνονταν αδέρφια .


ΠΟΙΗΜΑ : ΒΡΟΝΤΟΥΝ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΟΙ ΚΟΡΦΕΣ


Βροντούν της Πίνδου οι κορφές
κι αντιλαλούν τα καταράχια ,
πλαγιές βροντούν σπηλιές και βράχια
κι ως τα ‘ άστρα φτάνουν οι φωτιές .


Και των Ελλήνων τα παιδιά
σαν αετοί ορμούν στη μάχη ,
κάθε κορφή κι αετοράχη ,
φωτίζει τώρα η λευτεριά .


Κι αστράφτει η λόγχη κι αντηχεί
μια τρομερή ιαχή αέρα,
σαν τούτη τη μεγάλη μέρα,
άλλη δεν γνώρισε η ψυχή .


Τιμή σ ‘ αυτούς που βροντερά
είπανε το ΟΧΙ κάποια μέρα !
τιμή σε εκείνους που αέρα
με στήθη φώναζαν γερά.


ΠΙΝΔΟΣ


O αυνταγματάρχης Δαβάκης με το δεύτερο τάγμα , στάθηκε και πολέμησε . Πολέμησε σα θεριό .Όσος κι αν ήταν ο εχθρός , αυτός δεν τον λογάριαζε , παρά χυμούσε κατά πάνω του και τον χτυπούσε . Να ‘βλεπες τους νεοσύλλεκτους πώς μάχονταν στα υψώματα του Εφταχωρίου , θα τους φιλούσες τα χέρια .Αν τους έφερναν οι χωριάτες ένα κομμάτι ψωμί ,έτρωγαν , ειδάλλως έμεναν νηστικοί . Αυτό το τάγμα ξεθάρρεψε τους δειλιασμένους , ψύχωσε τον κοσμάκη και τον έκανε να γυρίσει πίσω στον αγώνα. Τώρα όλοι βοηθάνε , άλλος με τουφέκι ,άλλος με πέτρες .


Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ‘40
Η Δυτικομακεδόνισσα και η Ηπειρώτισσα νοικοκυρά σήκωσε στους ώμους της τις κάσες με τα όπλα και τα τρόφιμα , τα φάρμακα και την αλληλογραφία και τις ειδήσεις του πολεμιστή και με τα ματωμένα , γυμνά από την πεζοπορία πόδια της , τα ανέβασε στα κακοτράχαλα βουνά .
Στους ώμους της κουβάλησε και τα τραυματισμένα παλικάρια –κι αυτόν τον τραυματία τον ήρωα Δαβάκη –και ζωντάνεψε άλλη μια φορά την ηρωίδα μάνα της Ρωμιοσύνης . Την Ελληνίδα γυναίκα , που πάντα είναι ουσιαστικά
<η λαμπάδα του Έθνους> .
Η ηρωίδα του ’40 , ξεπέρασε τη Σπαρτιάτισσα , γιατί αυτή δεν είπε στα παιδιά της <ταν ή επί τας >, αλλά η ίδια έτρεξε στο πεδίο της μάχης και σφράγισε με το αίμα της τη νέα ιστορία της Ελλάδας .
ΠΟΙΗΜΑ: ΒΡΟΝΤΑΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΟΣ
Βροντάει ο Όλυμπος , αστράφτει η Γκιώνα ,
μουγκρίζουν τ΄ Άγραφα , σειέται η στεργιά .
Στ’ άρματα , στ’ άρματα , εμπρός ! στον αγώνα
για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά.


Ξαναζωντάνεψε τα’ αρματολίκι,
Τα μπράτσα σίδερο , φλόγα η ψυχή ,
Λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι λύκοι
Στην εκδικήτριά μας αντρίκεια ορμή.



Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα
στέλνει περήφανο χαιρετισμό.
Μιας Ανάστασης νέας χτυπά η καμπάνα ,
μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό.


Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα,
που μας εβάραινε θανατερά,
θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα
και πανανθρώπινη τη λευτεριά.


(ΜΙΚΡΟΣ ΛΑΟΣ ) ΤΡΑΓΟΥΔΙ




ΑΦΗΓΗΤΉΣ: Mε τη βοήθεια της Παναγίας Σκέπης οι Έλληνες πολέμησαν και νίκησαν. Στα Αλβανικά βουνά γράφτηκε με ανεξίτηλα γράμματα το έπος του ’40 . Ο φασισμός του Μουσολίνι τσακίστηκε και κουρελιάστηκε στις κορφές και τα φαράγγια της Πίνδου . Τώρα το ξέρουμε πως τη νίκη την κέρδισαν απλοί χωριάτες και ξωμάχοι, χτίστες και σιδεράδες. Τα γελαστά και χαρούμενα παιδιά, φοιτητές και στρατιώτες που ξέρανε καλά την ιστορία της πατρίδας μας .


ΠΟΙΗΜΑ : ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΧΗΤΩΝ ΤΟΥ ‘40


Όταν τα παλικάρια μας εκεί ψηλά στα χιόνια
μάχονταν για τη λευτεριά τα ένδοξα εκείνα χρόνια,
αόρατο το χέρι σου μητέρα του Θεού μας ,
δυνάμωνε κι εμψύχωνε τη σκέψη του λαού μας !


Το όραμα Παρθένα μου της μητρικής στοργής σου ,
συνόδευε προστάτευε , κάθε πολεμιστή μας ,
που έγινε ο κεραυνός του άθλιου υβριστή μας !


ΑΦΗΓΗΤΗΣ : Όμως της Ελλάδας τα βάσανα και οι καημοί δεν έχουνε τελειωμό . Νικημένος και ντροπιασμένος ο Μουσολίνι ζητάει τη βοήθεια του συμμάχου του Χίτλερ . Ο φοβερός γερμανικός στρατός επιτίθεται από τα βόρεια σύνορα της πατρίδας μας .Ο Ελληνικός στρατός αντιστέκεται και πάλι γενναία, αλλά αποκαμωμένος και αποδυναμωμένος από τον πόλεμο κατά των Ιταλών αναγκάζεται να υποχωρήσει .

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΟ 2ο ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ



ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ Ε΄1 ΤΑΞΗΣ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ  ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΚΑΤΟΧΗ 


ΑΦΗΓΗΤΗΣ :  Έμπαινε η άνοιξη ! Όμως την Ελληνική ψυχή την ίσκιωνε κρυφή έγνοια . 
Η χώρα βρισκόταν κάτω από το ασήκωτο βάρος της Γερμανοκρατούμενης    Ευρώπης .ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ.  Ο Χίτλερ βιαζόταν να καταλάβει την Ελλάδα. Σκοπός του το αποτελεσματικό χτύπημα της Ρωσίας Τον Απρίλη του 1941 το ελληνικό έθνος βρέθηκε να πολεμάει , με τις δυο μαζί μεγαλύτερες στην ξηρά δυνάμεις του κόσμου . ΙΤΑΛΙΑ – ΓΕΡΜΑΝΙΑ . Το μέτωπο καταρρέει ! Η στιγμή ήταν πολύ μεγάλη . Όλοι το ‘νιωσαν .
ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΑΦΗΓΗΤΗΣ : Ρούπελ – Μνημείο του μεγάλου αντιφασιστικού αγώνα. Εκεί οι Γερμανοί έπειτα από τις πρώτες επιθέσεις αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν . Ενώ το φίδι απλώνεται γύρω από το οχυρό  ο Έλληνας διοικητής δεν παραδίδεται , εφόσον ακόμη και ένας στρατιώτης μπορούσε να μείνει στο οχυρό .

Σε λίγο όμως παραδίδεται και οι μάχες τελειώνουν .

Ο Χίτλερ θα πει : Ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με ύψιστο ηρωισμό και αυτοθυσία . Συνθηκολόγησε  μόνο όταν η εξακολούθηση της αντιστάσεως δεν ήταν πλέον δυνατή και δεν είχε κανένα  λόγο .

 ΑΦΗΓΗΤΗΣ :  Οι στρατιώτες όσοι απόμειναν επιστρέφουν στα χωριά τους . Είναι ξυπόλυτοι με πόδια πρησμένα και μακριές , βρώμικες γενειάδες .

Τώρα θα  βρουν ένα φως ένα σπίτι , ένα στρωμένο τραπέζι , θ ‘   ακούσουν το νεράκι να τρέχει στη βρύση .

Τρώνε με μεγάλες μπουκιές ,γεμίζουν το στόμα κρασί και σωπαίνουν ………
Αυτό είναι όλο ……………Ύστερα  θυμούνται φίλους , που δε θα γυρίσουν ποτές , που απομείνανε για πάντα κει πέρα , το Θοδωρή ,που τους έκανε τα πιο νόστιμα χωρατά….

ΑΦΗΓΗΤΗΣ : -Καθόμαστε σ’ ένα λαγούμι , καμπουριασμένοι με τα χέρια στα σκέλια, χωρίς ψωμί , χωρίς τίποτα . Είχαμε δέκα ώρες ασάλευτοι και το πολυβόλο χτυπούσε αδιάκοπα .

Ακούσαμε τη βρύση να μουρμουρίζει . Παιδιά , τα παγούρια σας, ξεφώνισε ο Θοδωρής και πεταχτήκαμε όξω .Πήρε τα παγούρια στην αγκαλιά του και σύρθηκε σαν το φίδι ίσαμε πέρα , στο βράχο . Μα το πολυβόλο ξανάρχισε :Θοδωρή , του φωνάζαμε , Θοδωρή ! Σου άρεσε αυτό το αστείο ;

  Δεν μπορέσαμε να ακούσουμε τίποτα . Ήρθε η νύχτα . Ο Θοδωρής βογγούσε στη ρίζα του βράχου , με τα παγούρια ολόγυρά του αδειανά.
Μια δρασκελιά παραπέρα ήταν η βρύση . Δεν προφτάσαμε καλά , καλά να νιώσουμε τι είχε γίνει  και είδαμε τα μάτια του Θοδωρή ολάνοιχτα να κοιτάζουν τον ουρανό . Πήγαμε στη βρύση και ήπιαμε και για το Θοδωρή και για όλους τους άλλους …..
-Έτσι πεθαίνουν στον πόλεμο ;
-Κι έτσι κι αλλιώς . Μ’ όλους τους τρόπους πεθαίνουν στον πόλεμο .
Με τα χείλη παραπονεμένα που δεν προφτάσανε να πιούνε νερό .

ΑΦΗΓΗΤΗΣ :Αρχίζει η μαύρη περίοδος της κατοχής .
Τέσσερα χρόνια σκλαβιάς και μαρτυρίου για το λαό μας .
Χιλιάδες πεθαίνουν από την πείνα και τη δυστυχία. Χιλιάδες νεκροί από τα εκτελεστικά αποσπάσματα των Γερμανών και των Ιταλών. Όλοι θυσία στο βωμό της λευτεριάς ! Σκοτεινή καταχνιά παντού !

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΚΑΤΑΧΝΙΑ



  Η ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ


ΑΦΗΓΗΤΗΣ : Πείνα και εξαθλίωση μάστιζε το λαό . Τα τρόφιμα ήταν ελάχιστα, αφού τα περισσότερα τα έπαιρναν οι κατακτητές . Η κατάσταση  στις πόλεις και κυρίως στην Αθήνα ήταν απελπιστική !
   Ο λαός όμως  δε σκύβει το κεφάλι . Άντρες και γυναίκες και παιδιά αντιστέκονται .

              Αντίσταση κάνανε και τα μικρά παιδιά!
  Τα παιδιά έμειναν ολόκληρους μήνες νηστικά, γύριζαν στους δρόμους , ανακάτευαν τα σκουπίδια για λίγη τροφή και πέθαιναν εκεί χάμω με μια σάπια φλούδα ανθισμένη στο στόμα τους ………


  ΑΦΗΓΗΤΗΣ : Μερικά παιδιά ήθελαν να ζήσουν .Σκαρφάλωναν πίσω στα Γερμανικά καμιόνια που περνούσαν με τρόφιμα , άρπαζαν δυο ,τρεις κονσέρβες και χάνονταν στους ίσκιους του δειλινού ..
 Οι μανάδες με πρησμένα πόδια από την πείνα ξενοδούλευαν για πενταροδεκάρες .
  Ο πατέρας σκυθρωπός πουλούσε ότι είχε και δεν είχε για ένα κομμάτι ψωμί….




 ΟΙ  ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΙ (ΤΟΥ ΔΗΜ.ΨΑΘΑ)


   Γενάρης του  ’42 . Σκελετωμένοι οι άνθρωποι γυρίζουνε στους δρόμους .Νομίζεις πως το κρύο , η πείνα και  ο φόβος αγωνίζονται ποιο απ ‘ τα τρία κακά θα καταφέρει να γονατίσει μια ώρα  αρχύτερα τον αναιδέστατο αυτό λαό που σε πείσμα κάθε λογικής εξακολουθεί να ζει και να υπάρχει. Κι όχι μονάχα αυτό , παρά και να αστειεύεται .    
    Ο  πιτσιρίκος  προπάντων έχει  κέφι  . Γέλα . Φλυαρεί  Πειράζει . Κλείνει  το μάτι  και   χαιρετά  φασιστικά τους  Ιταλούς  , ξεροβήχει όταν  περνάνε  οι   Γερμανοί  κορδώνεται  και  κάνει  την   περπατησιά τους  .Ο φόβος  είναι  πράγμα  άγνωστο ,το  αστείο η  ζωή  του .


…..Βραδάκι στο Ζάππειο . Ένα τεράστιο Γερμανικό φορτηγό είναι σταματημένο και έχει τα φώτα του αναμμένα .Ο  γερμανός  σκοπός έχει  οργανώσει την άμυνά του για την περίπτωση επιδρομής των σαλταδόρων . Έχει τα μάτια του δεκατέσσερα . Γιατί εκείνοι χυμούν σαν αετοί ακριβώς τη στιγμή που δεν τους περιμένεις και οι ρεζέρβες κάνουν  φτερά . Μια αδιάκοπη απειλή είναι το τραγούδι τους .
 Να σαλτάρω , να σαλτάρω ,
τη ρεζέρβα να του πάρω !
  Τα ξέρει αυτά ο κάθε γερμανός που του εμπιστεύτηκαν αυτοκίνητο , γιατί πολλά είδαν και πάθαν όλοι τους από τους σαλταδόρους . Αλλά  κι ο κίνδυνος των πιτσιρίκων  δεν είναι μικρός . Ένας ακήρυκτος  πόλεμος  υπάρχει ανάμεσα στα θηρία και στα αλητάκια της Αθήνας. Η πονηριά είναι το όπλο τους .                    
  Το  βράδυ  λοιπόν εκείνο  ένα παιδάκι  ξυπόλυτο  και με κουρελιασμένα  ρούχα  πλησιάζει στο  παλιό  φανάρι   του  αυτοκινήτου  κρατώντας  στο  χέρι του ένα  τσιγάρο και  προσπαθεί να  το  ανάψει με το φως του φαναριού . Ο Γερμανός  απορεί . …Τι κάνει ο μικρός ;
Το παιδί του λέει : <Καμαράτ, ανάψω σιγαρέτ ;>
Ο γερμανός ξεκαρδίζεται στα γέλια . Τι κουτοί που είναι οι πιτσιρίκοι στο Ελλάντα! Αν είναι δυνατόν να ανάψει το τσιγάρο του απ’ το φανάρι του αυτοκινήτου και τον κάνει χάζι. Ο μικρός του λέει: Το λοιπόν άκου να δεις μάγκα . Αν εγώ νιξ ανάψει το τσιγάρο απ’ το φανάρι , εσύ εμένα καρπαζά . Κλαπ ! Αν εγώ ανάψει τσιγάρο απ’ το φανάρι , εγώ εσένα καρπαζά. Κλαπ!
  Ντεν καταλαβαίνει . Ο γερμανός βγάζει τον αναπτήρα . Τον ανάβει και δίνει φωτιά στον πιτσιρίκο . Αλλά ο πιτσιρίκος του κάνει χωρατά . Φου και σβήνει τον αναπτήρα . Γελά ο σκοπός …Τι παιχνιδιάρηδες που είναι οι πιτσιρίκοι στην Ελλάδα! Ξανανάβει τον αναπτήρα .Τον απλώνει . Πλησιάζει το μούτρο του ο πιτσιρίκος , φέρνει κοντά το τσιγάρο του , κάνει τάχα πως ανάβει , ύστερα απότομα πάλι φου και ξανασβήνει τον αναπτήρα . Ξεκαρδίζεται ο γερμανός : Χο-χο- χο ! Χα-χα-χα!
Κουτοί και πεισματάρηδες που είναι οι πιτσιρίκοι στην Ελλάδα ! Ένας πελώριος γερμανός νιώθει την απέραντη υπεροχή του απέναντι σ ‘ αυτό το μικροσκοπικό χαζόπραμα και καθώς το βλέπει να τραβάει πάλι στο φανάρι για ν΄ ανάψει , βρίσκει πως έχει δίκιο ο Χίτλερ να βραχνιάζει πως οι Γερμανοί είναι έξυπνος λαός ,που προορίστηκε από τη Θεία πρόνοια να  καβαλήσει όλους τους λαούς που είναι κουτοί. Αλλά το αστείο παρακρατά κι ο μικρός ανάβει επιτέλους τον αναπτήρα :
-  Τάκενσεν!
-   Αφίτερζεν .
Κι ο γερμανός με το χαμόγελο στο κρύο του πρόσωπο κοιτά τον πιτσιρίκο που χάνεται μες το σκοτάδι . Ύστερα ετοιμάζεται πάλι να ξαναρχίσει τις βόλτες του γύρω από το αυτοκίνητο .
  Αλλά όταν φτάνει στο πίσω μέρος γουρλώνει τα μάτια . Κομμάτια ξεβιδωμένα , λάστιχα κατατρυπημένα , κομμάτια που λείπουν , σωστή καταστροφή . Και τότε μόνο καταλαβαίνει : Γιατί άδειασαν το  καμιόνι με τις κονσέρβες .
-Αχ  ζοντόβολα .
Λυσσά . Γαβγίζει .Τραβά το πιστόλι . Αλλά οι πιτσιρίκοι –γιατί ήταν ολόκληρη παρέα που μοίρασε τη δουλειά του σαμποτάζ- έγιναν άφαντοι............


  ΑΦΗΓΗΤΗΣ :Οι Έλληνες αντιστέκονταν κι ας έσβηναν νωρίς τα φώτα όπως νωρίς έκλειναν και οι πόρτες . Πανταχού  παρών ο θάνατος !Θερίζεται η φυλή μας. Η Ελλάδα θερίζεται ……………

Εμείς βλέπαμε το δρόμο. Το σπίτι μας είχε χαμηλώσει μες στη σκλαβιά και τα βράδια δεν έμενε παρά μόνο το υπόγειο. Εκεί κάτω μαζευόμαστε. Ανοίγαμε  το  φεγγίτη  και  κοιτάζαμε  όξω  τη  ζωή,  πόσο  πικραμένα  περπατούσε .
                                    

-Το Γερμανικό κανόνι περνούσε αργότερα. Λέγανε πως πήγαινε κάθε-τέτοια ώρα στο στρατόπεδο, διάλεγε μια ομάδα κρατουμένους και τα χαράματα τους έπαιρνε και τους άδειαζε στο Πλατανόδασο. Εκεί τους
  περίμενε   ένα   μόνιμο   απόσπασμα.
             Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια (τραγούδι)



ΚΑΤΟΧΗ
ΑΦΗΓΗΤΗΣ :Κοχλάζει η πολιτεία …καίγονται τα βουνά !
Αδειάζουν ..γεμίζουν δε χωράνε οι φυλακές .
 Περισσεύουν οι πατριώτες !!!
Απ’  όλους τους δρόμους κατεβάζουνε φάλαγγες .Γιομίζουν τα τρένα για εκεί που σκοτεινιάζει ο ουρανός ….Και φορτώνουν τα τρένα τις λυγερές και τα παλικάρια μας .Άραγε θα σας ξαναδούμε ;
Άραγε θα μας ξαναδείτε ;
Και φεύγουν τα τρένα .


ΕΝΑΣ ΞΥΛΙΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ (ΤΡΑΓΟΥΔΙ)


                          Η ΚΑΤΑΧΝΙΑ ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ



ΑΦΗΓΗΤΗΣ :  
Και η καταχνιά περνάει τις τελευταίες της ώρες. Το αίμα έχει κάνει
αυλάκι και τρέχει κάτω από τη γη και ποτίζει τα δέντρα.
Και ξημερώνει η άγια μέρα που περιμένανε. Και οι μάνες με τις μαύρες,  μαντίλες, κόβουν πανιά, ρά6ουν πρόχειρες σημαιούλες και τις κρεμούν  στα  παράθυρα  των  μικρών  τους  σπιτιών  που   χώρεσαν  τη   λευτεριά
Κοιτάνε κλαίγοντας τον ήλιο που λάμπει.
Βγαίνουν   στους   δρόμους   κι   αυτές   μαζί   μ' όλον   τον   κόσμο   που  πανηγυρίζει-βουίζει και κοιτάνε να βρουν και ρωτάνε να μάθουν: είναι  όλοι εδώ; κι ο Πέτρος; κι ο Κώστας; κι ο Αντώνης;
Τρέχουν να βρουν τους τάφους. Να τους  πουν  πως ξημέρωσε.  Πως  διαλύθηκε η καταχνιά και πως ξαναβγήκε ο ήλιος.
Και γονατίζουν με τις αγκάλες τους γεμάτες λουλούδια σ' έναν ξύλινο  σταυρό.
Ήταν σαν ν' άνοιξε μια πλατιά και μακριά λεωφόρος που φώτιζε  ο  ήλιος.
Κι όπως τα πλήθη πορεύονταν κατά κύματα, έμοιαζαν οι σημαίες με  ποτάμι πολύχρωμο.
 Κουνιόταν    η    λεωφόρος    που    οδηγούσε    προς    την    ειρήνη    κι  ακουγόντουσαν οι καρδιές με τις καμπάνες και με τις σάλπιγγες. Και η  βουή ολοένα μεγάλωνε, γιατί ακούγονταν και οι καρδιές.  Ποτέ πόλεμος πια. Ποτέ πόλεμος πια.            


 ΠΟΙΗΜΑ :  ΩΔΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ
 Σε σας που ένα πρωινό
σας ξύπνησαν οι σειρήνες
 και μ΄ ένα χαμόγελο πλατύ
ντυθήκατε μες το χακί
για να φυλάξετε τις Θερμοπύλες!


Σε σας που ένα πρωινό
 ήρθαν της μοίρας τα γραμμένα
δείξατε το στήθος στον εχθρό
κι από ένα βόλι φονικό
 τα νιάτα σας έγιναν άνθη κομμένα !


Σε σας που ένα πρωινό,
με τις μαντίλες τυλιγμένες
πάνω σε σωρούς πατήσατε
κι εφόδια κουβαλήσατε ,
στα κακοράχια μαθημένες !


Σε σας που ένα πρωινό , 
 στεκόσασταν σε κάποια άκρη
το βλέμμα πάγωσε κι αυτό ,
η σβάστικα ήταν στον ιστό,
στο μάτι πρόβαλε ένα δάκρυ.



Σε σας που ένα πρωινό ,
φιλώντας τσίλιες στη γωνία
με την κλεμμένη την μπογιά,
γεμίσατε μια γειτονιά,
παντού γραμμένο :Ελευθερία!


Σε σας που ένα πρωινό ,
 διαβάτες σε στενό δρομάκι
μαζέψατε νεκρά κορμιά,
σκελετωμένα τα παιδιά
κι έσφιξε τ’ άδειο σας στομάχι !


Σε σας που ένα πρωινό,
βγάλατε απ’ τα υπόγεια τη σημαία
στο δρόμο όλοι μια παρέα
και φωνάξατε: ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!


Τιμή και δόξα στους νεκρούς μας !!!!
Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της λευτεριάς!!!!

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΜΙΚΡΑΣ



Το στρατιωτικό αεροδρόμιο Μίκρας  επισκέφτηκαν οι μαθητές της Ε΄τάξης του 2ου Δημ.Σχολείου στα πλαίσεια των εκδηλώσεων  για τον εορτασμό των προστατών Αγίων, των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, της Πολεμικής Αεροπορίας. Οι μαθητές και οι συνοδοί τους περιηγήθηκαν στην έκθεση που στήθηκε σε ένα από τα υπόστεγα του αεροδρομίου και ενημερώθηκαν για τα εκθέματα. 
Όπως τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και φέτος, η έκθεση περιλαμβάνει οπλικά συστήματα της Πολεμικής Αεροπορίας, τα οποία διαθέτει το Αεροπορικό Αεροδρόμιο Μίκρας, πολεμικό υλικό, φωτογραφίες, πυροσβεστικά αεροσκάφοι και πολεμικά  αεροσκάφη.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΜΙΚΡΑΣ


ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑΣ
Η Αγία Αναστασία ήταν κόρη του Ρωμαίου άρχοντα Πραιτέξτατου, η οποία ακολούθησε τη μητέρα της και ασπάστηκε το Χριστιανισμό. 
Μετά το θάνατο του συζύγου της (τον οποίο αναγκάστηκε από τον πατέρα της να παντρευτεί), διέθεσε την περιουσία της για το Χριστιανισμό και προέτρεπε τους Χριστιανούς να μαρτυρήσουν για την πίστη τους. Οι Ρωμαίοι την συνέλαβαν και την έκαψαν ζωντανή το 304 μ.Χ. 
Ανακηρύχθηκε Αγία και ονομάστηκε Φαρμακολύτρια, γιατί ανάμεσα στα πολλά της θαύματα, λέγεται ότι έλυνε και τα μάγια, δηλαδή τις φαρμακείες.
Το 1522 ο μοναχός Θεωνάς (μετέπειτα μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και άγιος) βρήκε στο σημείο αυτό (μεταξύ Βασιλικών και Γαλάτιστας) ένα ερειπωμένο εκκλησάκι και έφτιαξε ένα μοναστήρι, το οποίο άνθισε και απέκτησε τεράστια ακίνητη περιουσία και πολλά μετόχια, στη Χαλκιδική και όλα τα Βαλκάνια. Το 1821 οι Τούρκοι έκαψαν το μοναστήρι και το αρχείο του και έσφαξαν όλους τους καλόγερους. Από την εποχή εκείνη σώζεται μόνο η νότια πτέρυγα, με τα σταυροθόλια. Τα υπόλοιπα κτίσματα φτιάχτηκαν μετά την καταστροφή από τους Τούρκους.
Αξίζει να επισκεφθείτε την πετρόχτιστη εκκλησιαστική σχολή, που λειτούργησε από το 1920 μέχρι το 1971 και χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Παιονίδη. Το μοναστήρι διαθέτει και 9 ξωκλήσια τριγύρω στις πλαγιές και τον κάμπο.