Η
Ιταλική Εισβολή στην Ελλάδα
Το 1940 ο κόσμος
ζούσε την τραγωδία ενός μεγάλου πολέμου.Η Γερμανία,
με ηγέτη το Χίτλερ, μαζί με τη σύμμαχό
της Ιταλία, με ηγέτη τον Μπενίτο Μουσολίνι,
κατάφερε να κατακτήσει τις περισσότερες
χώρες της Ευρώπης. Ο Ιταλός δικτάτορας
αποφάσισε να κατακτήσει τη μικρή και
όπως φαινόταν αδύνατη να αντισταθεί
Ελλάδα. Έτσι άρχισε τις προκλήσεις.
Στις 15 Αυγούστου 1940 ένα ιταλικό
υποβρύχιο βύθισε το ελληνικό πολεμικό
πλοίο “Έλλη”.
Τα χαράματα
της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο Ιταλός
πρεσβευτής στην Αθήνα ξυπνά τον
πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά.
Η ιταλική κυβέρνηση απαιτεί να παραχωρηθούν
στο...
στρατό της λιμάνια, δρόμοι, σιδηρόδρομοι
και χώροι για στρατόπεδα. Απαιτεί με
λίγα λόγια την παράδοση της Ελλάδας.
Η
απάντηση δε θα μπορούσε να ήταν
διαφορετική: ΟΧΙ.
Το πρωί οι
Ιταλοί άρχισαν να βομβαρδίζουν τα
ελληνικά φυλάκια που βρίσκονταν στις
κορυφές της οροσειράς της Πίνδου. Μετά
το βομβαρδισμό οι Ιταλοί στρατιώτες
άρχισαν να περνούν τα σύνορα. Η εισβολή
άρχισε. Στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις
ο κόσμος ξυπνούσε με τον ήχο των σειρήνων.
Κηρύχτηκε επιστράτευση. Τα πανηγύρια
στους δρόμους θύμιζαν μάλλον στιγμές
ευτυχίας και όχι πολέμου. Όλος ο κόσμος
έτρεχε να καταταγεί και να πολεμήσει.
Μέχρι τις
αρχές Νοεμβρίου οι Ιταλοί έκαναν
συνεχώς επιθέσεις. Όμως δεν τα κατάφεραν
να σπάσουν τις ελληνικές γραμμές. Ο
ελληνικός στρατός ξεκίνησε αντεπίθεση
που τον έφερε ελευθερωτή στις πόλεις
της Αλβανίας όπου ζούσαν Έλληνες: Στην
Κορυτσά, στους Αγίους Σαράντα, στην
Πρεμετή, στο Αργυρόκαστρο. Ο μικρός
στρατός που ο Μουσολίνι λογάριαζε για
εύκολο αντίπαλο όχι μόνο άντεξε αλλά
κυνηγούσε τους Ιταλούς μέσα στην Αλβανία.
Ο βαρύς
χειμώνας, η παγωνιά και το χιόνι που
σκέπαζε τα βουνά της Πίνδου, ταλαιπωρούσε
αφάνταστα τους στρατιώτες των δύο
αντιπάλων. Τα κρυοπαγήματα και οι θάνατοι
από το κρύο ήταν πολύ συχνά. Παρ’ όλες
τις κακουχίες, οι Έλληνες στρατιώτες
πολέμησαν ηρωϊκά και κατάφεραν το θαύμα.
Την άνοιξη
του 1941 οι Ιταλοί προσπάθησαν πάλι να
επιτεθούν. Το αποτέλεσμα ήταν πάλι το
ίδιο: Αποτυχία. Τη λύση έδωσαν οι σύμμαχοι
της Ιταλίας, Γερμανοί.
Στις 6 Απριλίου
1941 επιτέθηκαν στα βόρεια σύνορα της
Ελλάδας. Η αποτελεσματικότερη πολεμική
μηχανή της εποχής έπεσε πάνω στον
εξαντλημένο από τον πόλεμο ελληνικό
στρατό.
Μέχρι το τέλος Απριλίου οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα.
Άρχιζε τώρα για την Ελλάδα
η μαύρη περίοδος της κατοχής. Οι Έλληνες
σε όλη τη διάρκεια της σκλαβιάς, δε
σταμάτησαν να αγωνίζονται. Οργανώθηκε
γρήγορα ένοπλη αντίσταση. Ο λαός υπέφερε
από την πείνα και χιλιάδες πέθαναν
αβοήθητοι στους δρόμους. Τα συσσίτια
που οργανώθηκαν από τον Ερυθρό Σταυρό
έκαναν κάπως πιο υποφερτή την κατάσταση.
Η ευλογημένη ώρα της απελευθέρωσης
έφτασε στις 12 Οκτωβρίου του 1944.
Ο επικός
αγώνας των Ελλήνων στα βουνά της Πίνδου
παραμένει στην ιστορία ως σημείο αναφοράς
και τιμής.
Είναι χαρακτηριστικό το
δημοσίευμα μιας αγγλικής εφημερίδας
στις 4.4.1941:
“Από τώρα
και στο εξής δε θα λέμε ότι οι Έλληνες
πολεμούν σαν ήρωες αλλά ότι οι ήρωες
πολεμούν σαν Έλληνες.
”
Τα γεγονότα του 1940 - 1944 μέσα από εικόνες. Πατήστε το play
Η πορεία
προς το μέτωπο
....Νύχτα πάνω
στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας
πίσω απ' τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο
ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου
φορές, εκατοβούλιαζε ίσαμε το γόνατο.
Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους
δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.
Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση
να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε
κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι,
φέγγοντας μ' ένα μικρό δαδί, μία-μία
εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι,
αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα
και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές,
όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε
ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό
πιο κι απ' την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος,
κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η
σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και
πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να
κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και
μας βάλουνε στόχο τ' αεροπλάνα. Επειδή
ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια,
κι όπως τόχει συνήθειό του, στην ίδια
πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου