ΠΛΑΓΓΟΝΕΣ (αρχαίες κούκλες)

Μια πήλινη πλαγγόνα (κούκλα) με πανύψηλα πόδια, λεπτό κορμό και επιμελημένο χτένισμα αποτελούσε κατά πάσα πιθανότητα το αγαπημένο παιχνίδι ενός κοριτσιού στην αρχαία Μακεδονία του 4ου αιώνα π.Χ.
Αυτή τη μακρινή πρόγονο της... σημερινής " Μπάρμπι",στα πλαίσια των  πολιτιστικών προγραμμάτων "Μια μέρα  στην αρχαία Αθήνα στα Χρόνια του Περικλή" και οι "12 θεοί του Ολύμπου"( τρόποι λατρείας)  σκέφτηκαν να παρουσιάσουν  οι δασκάλες των Δ2 και Γ2 τάξεων του...
σχολείου μας μαζί με τη  Χουλιαροπούλου Δέσποινα  πρώην καθηγήτρια του ΕΠΑΛ Πολύγυρου,  η οποία τις είχε κατασκευάσει,  στους μαθητές/τριές τους για να τις γνωρίσουν καλύτερα και να μάθουν περισσότερα για την κατασκευή τους πλάθοντας  πηλό.

 

Η εμφάνιση της πλαγγόνας χάνεται στα βάθη του χρόνου. Αρχικά είχε θέση θρησκευτικού ειδώλιου, αλλά με το πέρασμα των χιλιετιών εξελίχτηκε σε κοριτσίστικο παιχνίδι. Εξυπηρετούσε πάντως και λατρευτικούς σκοπούς, όπως αποδεικνύει η ανεύρεσή τους σε ιερά για τη λατρεία θεοτήτων της γονιμότητας.

Τις κατασκεύαζαν οι κοροπλάστες από ξύλο, ελεφαντόδοντο, και κυρίως από πηλό.

Στις κούκλες αυτές επειδή οι αρθρώσεις των ώμων, των ποδιών συνδεδεμένες με νήμα ή σύρμα επέτρεπαν να είναι κινητά τα άκρα καλούνται νευρόσπαστα.

Παρίσταναν γυναίκες με κόμμωση και ζωγραφισμένα ρούχα. Μερικές φορές στολίζονταν με ρούχα από ύφασμα.

Εκτός από διασκέδαση οι κούκλες μυούσαν τα κορίτσια στο μελλοντικό τους ρόλο. Να είναι καλές σύζυγοι, νοικοκυρές, μητέρες υγιών παιδιών.

Κατά τις παραμονές του γάμου τους, τα κορίτσια αφιέρωναν τις πλαγγόνες τους, μαζί με άλλα παιχνίδια και μια τούφα από τα μαλλιά τους στη θεά Άρτεμη και στην Αφροδίτη.

Οι πλαγγόνες είναι ο πρόδρομος της σύγχρονης μηχανικής κούκλας.