Μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας η ημέρα του εορτασμού των Τριών Ιεραρχών. Μέρα που έχει καθιερωθεί σαν γιορτή της Παιδείας και των γραμμάτων σαν γιορτή των δασκάλων και των μαθητών.
Ανάμεσα στους αναρίθμητους πατέρες της Εκκλησίας, τους θεμελιωτές του Χριστιανισμού, τους μαχητές της Ορθοδοξίας, τιμούμε τρία λαμπρά άστρα: τους τρεις Ιεράρχες: Τον Βασίλειο τον Μέγα, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο.
Υπήρξαν και οι τρεις από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της εποχής τους. Κατάγονταν από εύπορες οικογένειες και σπούδασαν με πιο ξακουστούς δασκάλους στις πιο φημισμένες σχολές του καιρού τους. Αξιοπρόσεχτο είναι πως, παρότι και οι τρεις είχαν για δάσκαλό τους έναν ειδωλολάτρη, τον Λιβάνιο από την Αντιόχεια -τον καλύτερο ρήτορα και συγγραφέα της εποχής εκείνης, και οι τρεις έγιναν φανατικοί Χριστιανοί και μέχρι τον θάνατό τους υπήρξαν μαχητές της νέας τότε πίστης.
Αναδείχτηκαν ως οι μεγαλύτεροι διαφωτιστές του Χριστιανισμού και δίκαια ανακηρύχτηκαν προστάτες της παιδείας.
Και οι τρεις υπήρξαν συνεπέστατοι ως Χριστιανοί και προσέφεραν τον εαυτό τους ως φωτεινό παράδειγμα του τι πρέπει να είναι, τι πρέπει να κάνει και πως πρέπει να ζει ο καλός Χριστιανός.
Ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος ήταν συνομήλικοι, συμπατριώτες και φίλοι αδελφικοί. Αν και καταγόταν από πλούσιες οικογένειες, έζησαν με τον πιο φτωχικό τρόπο. Ο Βασίλειος, μάλιστα, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και επί πέντε χρόνια έζησε στην έρημο της Καππαδοκίας ως ασκητής. Τόσα και περισσότερα χρόνια έζησε ασκητική ζωή έζησε ασκητική ζωή ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και οι δυο κατέλαβαν τα πιο μεγάλα εκκλησιαστικά αξιώματα. Επίσκοπος ο Βασίλειος, πατριάρχης ο Γρηγόριος.
Κάπως νεώτερος τους ήταν ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Έγινε κι αυτός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως όπως και ο Γρηγόριος, αλλά δυο φορές στάλθηκε στην από την αυταρχική και άδικη Αυτοκράτειρα Ευδοξία, η οποία δεν μπορούσε να ανεχθεί την ανεξάρτητη συμπεριφορά του. Ο Χρυσόστομος πέθανε από τις κακουχίες στο δρόμο προς τον τόπο της δεύτερης εξορίας του.
Οι τρεις Ιεράρχες υπήρξαν μεγάλοι, όχι μόνο ως συγγραφείς, ρήτορες και κήρυκες του Χριστιανισμού, αλλά και με το προσωπικό τους παράδειγμα. Το συγγραφικό τους έργο, υπήρξε κολοσσιαίο και η συμβολή τους στην εδραίωση της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης κάτι περισσότερο από σημαντική. Στην εποχή τους, τους πρώτους εκείνους ταραγμένους αιώνες του Χριστιανισμού, οι αιρέσεις ανθούσαν σαν παράσιτα που μερικές φορές απείλησαν την ύπαρξη της Ορθοδοξίας. Ποτέ δεν υπέκυψαν στους εκβιασμούς και στις πιέσεις των ισχυρών. Είναι γνωστή η αντίθεση του Μεγάλου Βασιλείου, επισκόπου τότε Καισαρείας, στον Αυτοκράτορα Ουάλλη, ο οποίος είχε ασπαστεί τον Αρειανισμό.
Οι τρεις Ιεράρχες πολέμησαν με αδάμαστο σθένος τις αιρέσεις και συνετέλεσαν όσο λίγοι στη διατήρηση της αγνότητας της Θρησκείας μας. Είναι οι μεγάλοι διαφωτιστές του Χριστιανισμού. Και γι' αυτό οι εκκλησία μας τους ανακήρυξε Άγιους-προστάτες των γραμμάτων και της Παιδείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου